Nerea Gaixorik

Bazen behin Nerea izeneko neskatxa alai bat. Bera oso pozik bizi zen bere familia eta lagunekin. Egunero joaten zen eskolara, lagunekin jolastera, dantzatzera…

Behinola, Nerea, nekatuta sentitu zen, indarrik gabe.
Buruan durunda handi bat sumatzen zuen eta hotz zen une oro. Honek, ez zion inori ezer esan berez sendatuko zelakoan. Baina, egunak joan eta egunak etorri, Nerea ez zen hobetzen. Ahala eta guztiz ere, ez zion inori esan medikuarenera joateak ikaragarrizko beldurra ematen bait zion.

Goiz baten, ohetik jaikitzeko ordua iritzi zenean, ezin izan zen mugitu. Neka-neka eginda zegoen, hotzaren hotzez dardaraz burusi artean.  Nerearen gurasoak, hau ohetik altxatzen ez zela ikustean bere gelara joan eta gaixorik zegoela konturatu ziren. Lepoan hartu eta korriketan medikuarenera eraman zuten.

Sendagilearen gela txuria zen, esku-ohe bat eta maila zituen. Nereak ikaraturik bere ama heltzen zuen zeukan indar guztiarekin. Medikua sartu, hotz zegoen tramankulu batekin bularra miatu, termometroarekin zenbateko sukarra zuen begiratu eta makilatxo bat ahoan sartuz begiratu zion eztarria inolako minik egin gabe. Behaketa amaitzean lasai egoteko esan zion, marrubi zaporeko xarabe bat hartu eta laster ondo jarriko zela. Gelatik irten aurretik piruleta eman zion medikuak.

Nerea egun pare bat geroago hobeto jarri zen eta jolasteko gogoa eta alaitasuna etorri zitzaizkion berriro. Ordutik aurrera Nerea ez zen izan berriz sendagilearen beldur eta gaizki jartzen zen bakoitzean pozik joaten zitzaion bisita egitera.